Patrick heeft zich terug getrokken nadat hij kritiek over zich heen heeft gehad over het huisje wat hij aan het bouwen is. Gio besluit op aandringen van Wilco even het gesprek aan te gaan. Wilco heeft blijkbaar hulp aangeboden maar dat wil Patrick niet… Gio zoekt Patrick op in het oude kantoor waar hij voor zich uit zit te staren.

Gio start het gesprek en niet veel later begint Patrick zijn kritiek te uiten over Wilco. Ik zit urenlang te tekenen en te schetsen en te rekenen. En er is geen moment dat Wilco heeft gezegd goh ik zit al jaren in de bouw en ik heb miljoenenprojecten uitgevoerd, zal ik je eens helpen? Ook heeft hij niet het beste materiaal kunnen bestellen en dat is de schuld van de groep. Door het dichtdraaien van de geldkraan was hij genoodzaakt hout te bestellen wat qua kwaliteit wat minder was. Ook ergert Patrick zich aan het voorval dat Wilco een groepje heeft gevormd. Zakelijk zitten ze overal met hun vingers in. En zelfs in de relatie tussen mij en Col. Met Willie voorop, want die vindt het prachtig. Alles plopt hier overal omhoog terwijl ik in een samenleving terecht ben gekomen waarin ik geleerd heb dat alles in alle transparantie aan de groep moet worden voorgelegd. De ideale samenleving? Verre van, verre van! Waarom moet ik eerst afgefikt worden tot op m’n veters waarna ik op m’n knietjes langs Collie moet of ik het allemaal wel goed doe? Gio hoort het allemaal maar aan maar na een half uur kletsen hoort hij weinig nieuws. Gio probeert Patrick aan te sporen aan de slag te gaan. Iets kleins te maken van hout als een soort therapie. Vanavond zullen ze verder praten. Zal dit tijdens een centraal zijn? En ziet Patrick zijn fouten ondertussen in?