Gina en Stefanie zijn in de slaapkamer en praten over afgelopen nacht op de vide. Stefanie is blij haar hart uit te kunnen storten en vertelt dat ze gisteren net voor het slapen gaan gezellig in de woonkamer aan het praten was. Echter kwam er een gevoelig onderwerp ter sprake. Ze hadden het over een ziekte waaraan haar oma drie jaar geleden is overleden. Toen ze daarna in haar slaapkamer muziek luisterde, speelde er toevallig juist het liedje, dat op haar oma’s begrafenis te horen was. En vanaf dat moment werd Stefanie super verdrietig. Gina antwoordt maar je moet me gewoon wakker maken. Stefanie zegt dat ze dacht het wel alleen aan te kunnen. Ik dacht dat ik buiten lekker gewoon rustig even een sigaretje ging roken. Voor mijn part keihard zitten janken. Ik wilde niemand wakker maken omdat ik op het punt stond om in tranen uit te barsten. En toen liep ze onderweg naar een troostend sigaretje, Rolf tegen het lijf. Rolf was op dat moment de juiste man op de juiste plaats om haar te troosten. Gina is er niet tevreden over, de  volgende keer moet Stefanie haar gevoelens niet voor zich houden, maar zelf gezelschap zoeken om haar gevoelens te uiten. Gina vraagt haar nog of Rolf haar wel goed getroost heeft.  Stefanie knikt. Jawel, zegt ze. Hij was wel aardig.