Gabriëlle heeft vandaag post ontvangen, en daar is ze maar al te blij mee. Tot ze erachter kwam dat een belangrijke persoon niets aan haar had geschreven…

Gabriëlle neemt op de bank haar post door vergezeld door Nicole. Al snel vraagt ze of ze ook post van haar moeder heeft ontvangen. Nee antwoordt Gabriëlle wat sip. Ze heeft me niet geschreven, ze heeft astand genomen van mij. Echt dom! Ben je woest vraagt Nicole door. Gabriëlle zegt dat ze niet boos is maar teleurgesteld. Nicole snapt het niet en Gabriëlle zegt dat ze er ook flink over na moest denken. Heb ik iets verkeerds gedaan gaat ze verder. Gabriëlle vertelt dat haar moeder bang is dat ze te veel zou drinken. Ik denk dat ze elk glas water ziet als wijn.  Ik weet bij God niet wat ik verkeerd doe. Als het hier niet hoeft, dan hoeft het buiten ook niet. Mijn moeder en ik zijn hele verschillende mensen zucht ze. Volgens Nicolle snapt de moeder van Gabriëlle niet dat ze een hele moderne vrouw is van deze tijd. Met een normale gedachtegang zoals die voor 90% van Nederland het geval is.  Ik snap niet dat zij dat niet begrijpt. En dat is wat mij helemaal gek maakt antwoordt Gabriëlle, what the f*ck?!  Wat later zien we Gabriëlle huilend op bed zitten en wordt ondertussen getroost door Benjamin. Ik weet wel dat ik ermee kan leven snikt Gabriëlle, maar ik moet het een plekje geven. Ze huilt nog even door. Ik kan gewoon niet meer zegt ze verdrietig…