Tijd voor de Utopia spelen, het idee wat Rob en Bas bedacht hebben. Tijd voor de challenge. De bewoners nemen plaats onder de ijzeren stellage, waarop 15 emmers met touwtjes staan uitgestald. Het is de bedoeling dat iedereen plaatsneemt onder een emmer, en een touwtje om zijn of haar arm gebonden krijgt. Met een arm in de lucht moeten ze zo lang mogelijk blijven staan. Valt je arm, Dan valt ook de emmer water. Na deze uitleg gaat iedereen klaarstaan voor de proef. Iedereen is er klaar voor en de uitdaging begint.

Gespannen staan alle bewoners met een hand in de lucht, hopend dat zij geen emmer koud water over zich heen zullen krijgen. Na een paar minuutjes beginnen de eerste mensen het al zwaar te krijgen. Waar iedereen eerst optimistisch een arm de lucht in stak, blijkt het nu nodig om die arm met een andere arm te ondersteunen. Na drie minuten staan alle bewoners nog op hun plek. Als scheidsrechter Ivan mededeelt dat ze op drie minuten zitten, wordt er geschrokken gereageerd. Drie minuten pas reageert Jessie verschrikt en Bas grapt dat ze zo nooit tot 16:00 uur kunnen blijven staan. Karin probeert op haar beurt de stemming erin te brengen en afleiding te zoeken door een liedje te zingen en Britt zegt dat ze bang is dat ze wanneer iemand anders zijn arm laat vallen, van schrik ook haar arm zal laten vallen. De stemming zit er gelukkig goed in. De bewoners grappen erop los en hebben het ondanks dat het afzien is, wel goed naar hun zin. Het groepsgevoel krijgt op deze manier een boost.

Boyd is de eerste die het echt zwaar krijgt. Zijn gezicht vertrekt door de pijn in zijn arm. Karin die klein wegvalt naast Boyd, kan het niet laten er grapjes over te maken. De grootste man met de grootste praatjes heeft het nu zwaar. Je staat naast de oudste bewoner grapt ze. Een paar minuten later blijkt Boyd het inderdaad het zwaarst te hebben zijn arm valt en hij wordt bedolven onder een plens water. Maar de rest geeft niet op, hoewel ook Jacco het zwaar krijgt. Ik ga er zo uit jongens, ik trek het niet meer horen we hem zeggen. De groep probeert hem te motiveren, hoewel ook een aantal bewoners hem juist motiveert op te geven. Als Jacco wegvalt wordt de concurrentie natuurlijk kleiner. Maar Jacco blijkt sterk, hij geeft zich niet zomaar gewonnen. Dan ineens blijkt dat Romy met haar voeten buiten de cirkel staat waar ze in had moeten blijven staan. Wanneer Ivan hier achter komt zit er niets anders op dan opgeven, ook al zegt Romy niet gehoord te hebben dat dit bij de regels hoort. Ze laat haar arm zakken en stapt uit het spel.  Ivan vindt het na een half uur tijd voor een tussenstand. Hij meldt de bewoners dat ze al ruim 32 minuten bezig zijn met de proef. De 13 bewoners die nog staan reageren blij verrast dat ze het al zo lang doen. Wel wordt er veel geklaagd over rugpijn en gevoelloze armen en handen. Een paar minuten later geeft ook Rob het op. Ruim een kwartier later staat de rest nog steeds. De sfeer zit er goed in, maar de klachten nemen wel toe. Ik heb echt geen dooie hand over voor een weekendje Veghel zegt Victoria. Jongens, hou vol steekt ze haar mede bewoners een hart onder de riem, waarna ze haar arm laat zakken. Dan roept Ramona plotseling dat haar touwtje los is. Jessie gelooft niet dat de ze eerlijk is en zegt dat ze het gewoon zelf heeft losgemaakt. Nee joh, idioot, anders zou ik het toch nooit zeggen antwoordt Ramona. Ivan maakt haar touwtje maar weer vast en vastberaden blijft ze  staan.

Na één uur zijn er nog 11 bewoners over met een arm in de lucht. Het wordt steeds zwaarder, een aantal bewoners, waaronder Ramona, Karin en Britt, hebben het gezellig en lachen hard om de situatie. Maar niet iedereen ziet het nog zitten. Hou alsjeblieft jullie mond schreeuwt Billy smekend. Ze zit er doorheen en heeft moeite om het nog vol te houden. Maar dan ineens krijgt het spel een onverwachtse wending Ramona geeft het op. Een kwartier later houdt Karin het voor gezien. De groep bewoners die nog staat reageert geschokt, ze hadden niet verwacht dat Karin op zou geven en vinden het jammer dat de ze af is gevallen. Na bijna anderhalf uur staat nog een groot deel van de bewoners. Jacco heeft inmiddels wel het speelveld verlaten, maar de rest weet nog niet van opgeven. Billy geeft een aantal keer aan het enorm zwaar te hebben, maar ondanks het geklaag geeft ze nog niet op. De bewoners lijken last van de kou te hebben. We horen regelmatig dat hun vingers bevroren zijn… Er zijn nog acht bewoners over. Jessie, Billy, Cemal, Britt, Jeroen, Kevin, Bas en Gina strijden om de prijs. Maar Billy geeft weer aan dat ze het niet redt. Ik wil niet opgeven maar ik kan niet meer zegt ze, terwijl haar arm nog steeds in de lucht hangt. Niet veel later geeft ook zij het op. Er zijn nog zeven bewoners over. Alle zeven lijken even vastbesloten om niet zomaar op te geven. Al ruim twee uur staan ze met een arm in de lucht in de hoop de winnaar te worden van deze challenge. Gina en Jeroen houden het uiteindelijk voor gezien en er blijven nog vijf bewoners over. Dan wordt het ook te zwaar voor Cemal. Kreunend loopt hij weg van het speelveld, zijn hand en arm zijn stijf en koud en ook zijn rug deed behoorlijk zeer. De vier overgebleven kandidaten zijn Jessie, Kevin, Britt en Bas. Britt haakt als eerste af, alleen Kevin, Jessie en Bas zijn nu nog in de race. De drie mannen weten van geen opgeven en houden het nog altijd goed vol.

De drie mannen hebben het zwaar en na een tijdje geeft ook Bas het op. Jessie en Kevin zijn de twee finalisten en lijken niet op te geven. Als de twee uiteindelijk te horen krijgen dat het al vier uur is, beginnen ze te zuchten en te steunen. Jessie zegt dat hij maximaal tot vijf uur blijft staan, want hij heeft nog meer te doen vandaag. Met deze opmerking heeft hij blijkbaar Kevin overtuigd dat hij de echte winnaar is, want enkele seconde hierna geeft hij op. Jij bent de echte winnaar zegt hij sportief. Jessie is dus de winnaar en kan zijn geluk niet op en is blij dat hij eindelijk verlost is van het eerste spel van de Utopiaanse spelen.