Het was gisteren een emotionele dag voor Romy. Ze was jarig en haar dag begon dan ook goed. Het vertrek van Noah hakte er ook later wel in, maar ze probeerde zich groot te houden. Toen er ook nog verschillende ruzies ontstonden werd het Romy te veel. Haar verjaardag voelde als een mislukte dag en huilend trok ze zich terug in de caravan. De verrassing van haar mede bewoners even later vrolijkte haar weer op maar dit was maar van korte duur. Ze had daarna flink last van heimwee en wederom vulden haar ogen zich met tranen. Deze ochtend heeft Romy het nog steeds zwaar. Met betraande ogen loopt ze richting de kleedruimte. Ik heb de hele nacht gehuild snikt ze als ze Billy tegenkomt. Billy geeft haar meteen een dikke knuffel. Je hebt echt last van heimwee constateert ze. En vertelt Romy dat dit niet zo gek is aangezien ze haar verjaardag niet met haar familie en vrienden heeft kunnen vieren. Na de omhelzing droogt Romy haar tranen. Met een droevig gezicht luistert ze naar de bemoedigende woorden van Billy. Maar dit heeft helaas weinig invloed op de gemoedstoestand van Romy. Als René vervolgens langsloopt geeft ook hij haar een dikke knuffel. Het doet Romy goed dat haar mede bewoners zo lief voor haar zijn maar het gemis blijft.