Romy is nu één dag in Utopia, de nieuweling moet haar draai nog een beetje vinden. Want toen ze een tijdje terug in het zonnetje op de schommelstoel zaten werd duidelijk dat de nieuweling het toch wel moeilijk heeft.

What’s up vraagt Gina nieuwsgierig aan Romy. Romy geeft toe dat er wel iets is. Ze vertelt dat ze het een beetje moeilijk heeft met de eerste indrukken van in Utopia. Alle impulsen voegt ze eraan toe. Het is even heel lastig. Ik moet de spanning er uit janken gaat ze verder. Gina snapt het wel maar benadrukt dat het wel fases zijn. Romy zegt dat ze het liefst zou willen huilen maar dat wil ze niet. Volgens Gina is huilen juist goed, dat heb ik hier wel geleerd. Zo gaan juist de spanningen eruit. Romy breekt uiteindelijk en veegt een tranen weg. Het is zo spannend geeft ze toe. Er komt ook zoveel op je af en ik vind alles zo leuk maar waar ben ik nou weer beland. Wel vind ze het lief dat Gina even met haar kwam kletsen. Gelukkig ben ik wel iemand die lekker bij de mensen wil zijn benadrukt ze. Ik wil jullie beter leren kennen. Gina geeft aan dat ze er graag voor de nieuweling is. En Romy lijkt blij te zijn dat ze haar gevoelens kwijt is ze lijkt er weer tegenaan te kunnen. Zal Romy zich er doorheen kunnen slaan?