Wim is nu enige dagen niet meer in Utopia te vinden. Maar voordat hij naar het thuisfront vertrok heeft hij nog een interview gegeven. Hoe vond hij zijn tijd in Utopia? Dat lees je hier terug!

Wim vertelt dat hij op een warme dag in Utopia kwam en dat hij snel een klik had met de huidige groep. Toen ik uiteindelijk hoorde dat ik definitief mocht blijven gaf me dat wel een beetje een dubbel gevoel. Toen dacht ik van oké nu zit ik hier voorlopig echt de komende tijd. Maar ik was ook erg blij dat ik kon laten zien waarvoor ik binnen was gekomen. En dat is toch wel heel erg goed gelukt mag ik van mijzelf zeggen. Ik heb mooie evenementen beleefd en alle goede doelen die we hebben gesteund zoals Stichting Ambulance wens. Ook heb ik veel feestjes meegemaakt zoals carnaval en the party. Live in de loods met alles erop en eraan, dat was echt zo’n leuke ervaring! Maar qua vriendschappen heb ik deze ook veel opgebouwd. De vrouw Shana wil Wim niet meer veel over kwijt, er is al genoeg gezien geweest op tv en de streams. Ik wil buiten verder kijken wat ik daarmee ga doen. Maar ik ga haar zeker nog zien! Het is afwachten maar ik ga er iets moois van proberen te maken. Ik heb ook een brief voor de bewoners achter gelaten, ik ben zelf niet zo goed om voor een groep te spreken. Ik ben wel altijd op tv geweest maar dit is toch anders als voor 15 personen gaan staan. Toen ik van Bronno hoorde dat ik naar huis mocht was ik erg blij en opgelucht. Hij bracht het wel spannend, ik had stiekem wel een beetje begrepen dat ik mocht gaan maar zeker weten doe je dat pas als hij het zegt. En hij bracht het op een manier dat ik niet zou gaan dus ik was wel aan het twijfelen hoe het nou precies zat. Toen hij eenmaal zei dat ik mocht gaan viel er een last van mij af. Eigenlijk was ik opgewekt en blij. Mijn allergrootste hoogtepunt is wel lastig, dat is toch wel mijn hele Utopia tijd geweest. Dat was een hoogtepunt van heel mijn leven. Het afscheid met de bewoners was leuk. Veel knuffels natuurlijk en goede woorden uitgewisseld nog. Ik heb iedereen een hart onder de riem gestoken, een paar goede woordjes gezegd en het afscheid was goed.