Karin loopt heen en weer naar de brievenbus. Ze haalt er een kaart uit die bestemd is voor haarzelf. Tijdens haar wandeling terug naar de loods opent ze de envelop. Onderweg ziet ze Do en Bas en loopt naar ze toe. Wat is dat? vraagt Bas nieuwsgierig. Van mijn kleinkindje antwoordt Karin dan. Het drietal leest de kaart en Bas wrijft ondertussen over Karin haar arm. Mooi kaartje he vraagt Karin vervolgens. Do vind het heftig maar vind het ook een hele mooie kaart. Karin laat vervolgens de voorkant van de kaart zien. Hier staan de afdrukken van de voetjes en handjes van haar overleden kleinkind op. Ze is duidelijk aangeslagen. Do geeft haar een dikke knuffel en zegt dat ze het heel goed vind hoe ze ermee om gaat. Het gaat reageert Karin en Do benadrukt nogmaals dat ze erg sterk is. Daarna loopt Karin richting de loods om het kaartje aan de rest te zien. Ze ontvangt veel knuffels en steun van haar mede bewoners.