Victoria verblijft nu een aantal dagen in de buitenwereld. Ze heeft Utopia verlaten, maar voordat ze het terrein af ging heeft ze nog een interview gegeven. Dit hebben we in dit bericht voor je omschreven. Want hoe heeft zij haar tijd ervaren?

Ik heb net de loods verlaten en voel mij heel dubbel. Heel mooi om weer even van het terrein af te zijn. Maar tegelijkertijd weet ik dat veel mensen mij gaan missen. Het is dus een dubbel gevoel maar Utopia is voor mij afgerond. Ik ben heel dankbaar voor dat wat het is geweest. Het is goed zo. Vijftien maanden geleden was net voor de kerst. Ik heb het thuisfront achtergelaten in een beladen tijd. Maar ook voor mijzelf natuurlijk, kerst vieren met wild vreemden! Ik ben naar Utopia gekomen omdat ik vind dat mensen moeten kunnen zien dat leven vanuit liefde, de enige manier van leven is. Je kan het zeggen en in woorden uitdrukken maar ik wilde daar zelf het levende bewijs van zijn dat het ook kan. Als ik erop terug kijk denk ik dat ik wel geslaagd ben. Ik ben heel trots en dankbaar dat andere bewoners de veiligheid in mij hebben gevonden. Als mensen kwetsbaar zijn en zich durven open te stellen en vertrouwen op jou kracht dan mag ik daar alleen maar dankbaar voor zijn. Ik vertrouw erop dat de rest hun kracht ook gaat vinden. Ik ben de herinnering geweest van dat wat ze al wisten, alleen dat even vergeten waren. Als ik niet had vertrouwd dat de rest zover zou zijn was ik ook niet naar huis gegaan. In Utopia heb ik verschillende hoogtepunten gehad. Je maakt veel mee maar Lesbos is voor mij nummer één. Daar hulp verlenen vond ik fantastisch. Maar ook de eet acties die we gedaan hebben voor het rode kruis. Dat zijn toch wel de meest waardevolle dingen voor mij die ik heb gedaan. Maar natuurlijk ook dat ik er voor mijn mede bewoners er altijd was. Ik had nooit gedacht dat ik iets zou bouwen maar de liefdesbrug was heel erg leuk. Ik zie dingen niet als dieptepunt maar als grote lessen. Ik ben zeker tegen persoonlijke processen van mij aangelopen. Ik ben een vrijgevig en liefdevol mens maar dat kan verkeerde signalen afgeven bij mensen. Mijn boeken zijn in korte tijd erg snel gegaan. Daar ben ik erg trots op. Met iedereen heb ik eigenlijk een speciale band maar van de huidige bewoners heb ik met Kevin een sterke band gekregen. Maar ook met Ramona, Bas, Cemal, Romy, Gina, Ivan en Benjamin. Eigenlijk de mensen waarmee ik het langste heb gezeten. Utopia wordt nu te klein voor mij voor alle dingen die ik nog wil doen. Ik weet dat meer mensen mijn hulp nodig hebben. Daarom is het goed dat ik naar buiten kom. Ik wil iedereen bedanken die mij de volledige steun heeft gegeven. En die het mogelijk heeft gemaakt dat mijn missie nu enorm verspreid over het hele land. Alleen maar liefde!