Dat de finale Billy zwaar valt laat ze duidelijk weten. De vele stemmen die zij afgelopen maandag heeft gekregen kwamen hard aan en ook het spel dat er gespeeld wordt en de groepjes die er gevormd worden zitten haar ook dwars. Ze zondert zich dan ook af in het penthouse. Terwijl ze uit het raam staart begint ze met zichzelf te praten. Even kijken wat voor slagveld het hier is en wordt. Hoe verschrikkelijk mensen worden in de strijd zucht ze. Ik ben hier echt totaal niet voor gemaakt voegt ze eraan toe. De ideale samenleving is het niet meer, iedereen wil die titel klinkt het, gevolgd door een stilte. Maar Utopia moet in je hart zitten, alleen dan verdien je de titel. En ik heb die titel al. Utopia en ik zijn voor altijd verbonden, daar heb ik geen titel meer voor nodig vervolgd ze. Daarna is het weer even stil tot deze wordt doorbroken door nieuwe gedachten. We vechten elkaar de tent uit, zo wil ik mijn Utopia echt niet herinneren fluistert ze. Ik ben hier veel te gevoelig voor benadrukt ze. Billy praat nog een lange tijd verder en ze besluit uiteindelijk dat ze hier niet aan mee wil doen. F*ck it, ik heb hier geen zin in. Het voelt niet goed.