Mike staat ongeduldig bij de poort te wachten tot deze zal opengaan. Al dagen kijkt hij uit naar dit bezoek van zijn moeder en broers. Een paar minuten later gaat daar dan eindelijk de poort open. Er verschijnt een brede glimlach op het gezicht van Mike. De vier broers stappen als eerste binnen. Er wordt geknuffeld. Dan is het de beurt aan zijn moeder. Toppertje zegt ze terwijl ze hem een innige knuffel geeft. Ze heeft haar zoon ontzettend gemist. Na een kennismaking met de andere bewoners zoeken ze een plekje op om eens goed bij te praten. Als ze een plekje met z’n allen opzoeken, krijgt Mike veel lof van zijn familie. Ik ben zo trots op je zegt zijn broer Ray. Ondanks alle positieve woorden spreekt Mike zijn frustratie uit over de groep. Hij ziet de productiviteit dalen vertelt hij zijn familie. Hier baalt hij ontzettend van. Hij wil zich nu gaan focussen op zijn eigen plan, namelijk de shirts. Ze doen geen flikker hier. Ze zijn gewoon Luilekkerland aan het spelen vertelt hij hen. Toch adviseert zijn broer hem om zich niet af te zonderen van de rest. Maak er wat moois van eindigt hij.