Merel zit achter de computer wanneer Jessie aan komt lopen. Ik wel trots op je hoor, ondanks dat ik het niet echt uitspreek begint Jessie het gesprek. Merel knikt en geeft toe dat ze hem af en toe niet kan uitstaan. Laat mij gewoon met rust, ik doe toch gewoon mijn ding? Je weet toch dat ik gewoon mijn werk doe gaat ze verder. Heb je het nu over de discussie gisteren over de factuur reageert Jessie. Merel knikt en zegt dat ze het wel vaker denkt. Dan doe je net alsof ik niet te vertrouwen ben of dingen met slechte bedoelingen doe. Bijvoorbeeld met boodschappen. Jessie legt uit dat er recent voor 600 euro is besteld en hij nooit zal zeuren als het niet terecht is. Alles wat je hier ziet, heeft met geld te maken. De kleding die je aan hebt, spullen die niet schoongemaakt worden, de hobbelpaarden.. En ik moet die verantwoordelijkheid nemen, want niemand anders doet het benadrukt hij. En laat verder weten dat hij daarbij discussies moet voeren en hij dat doet in het belang van de groep. Misschien reageer ik af en toe wat feller of minder leuk maar dan begrijp je wel waarom ik dat doe benadrukt hij. Merel knikt en Jessie vervolgt dat praktisch alles misgaat in Utopia 2 en hij keuzes moet maken over welke strijd hij wel aangaat en welke niet. Ik vind het fijn dat er mensen zijn die zich bij me aansluiten maar ik moet er daarbij wel op letten dat ik niet in een situatie kom dat ik hen afstoot. Merel knikt en geeft aan dat ze donders goed weet hoe het allemaal wel en niet moet. Ik vind dat je je moet focussen op mensen die niets doen in plaats van op mij. Jessie knikt en stelt voor om elkaar een knuffel te geven. Daarmee lijkt de discussie ten einde.