Gerrit en Shelley knuffelen in de Mongoolse tent wanneer de vrouwelijke bewoonster over Mylène begint. Ik denk wel dat ze je terug wilt, zegt ze.  Denk je niet dat ze voor jou is gekomen? De mannelijke bewoner denkt na. Ze kan mij wel terug willen, maar ik hoef haar niet terug. Shelley legt uit dat ze haar ex eerder met rust zou laten in het geval ze weet dat hij in de mini samenleving zou zitten. Ik ook, zegt Gerrit. Zo hoort het eigenlijk ook. Maar blijkbaar is ze niet zo creatief om iets voor zichzelf te vinden. Ik ben wel heel verliefd op je geweest, zegt Gerrit even later. Maar dat zakte weg uit frustratie. Volgens de mannelijke bewoner kunnen ze niet goed met elkaar communiceren, waardoor hun relatie terugliep. We begrijpen elkaar niet. Shelley knikt. Ik ben wie ik ben. Ik zou voor niemand veranderen.