Jessie praat met Gerrit over de situatie tussen Dylan en Kaylee. Je geeft eerst een sneer als je binnenkomt. Nee, niet nog een klef en bef zegt Jessie. Maar wat doet je dan vervolgens? Je gaat precies hetzelfde doen voegt hij eraan toe. Hij begrijpt dus niet waarom Dylan die sneer dan gegeven heeft. Gerrit begrijpt Jessie helemaal en geeft dit vervolgens aan door ja te knikken. Jessie zegt vervolgens, kom dan binnen en zeg dan gelijk, wij zijn klef en bef en wij gaan zo’n beetje elke nacht samen slapen. Zodra Dylan dat had gedaan, dan was het volgens Jessie duidelijker geweest, waar de groep aan toe is. Hebben ze allebei samen geslapen vraagt Jessie. Ja antwoordt Gerrit, in de Mongoolse tent. Jessie verbaast zich dat het nu al drie van de vijf nachten het geval is dat ze samen hebben geslapen. Dat is bij mij niet meer af en toe, dat is met enige regelmaat vervolgt hij. Gerrit laat weten dat dit inderdaad klopt. Ja ik vind het gewoon jammer. Hij was zo lekker bezig zegt Jessie. Hij had in zijn achterhoofd natuurlijk wel dat zijn vriendin zou komen zegt Gerrit. Moet je eens nagaan, als hij was weggestemd. Dan had zij hier alleen gezeten zegt hij vervolgens. Nou, dan was ze zeker niet gekomen zegt Jessie vervolgens. Bij binnenkomst zei ze, dat als Dylan niet was gebleven dat ze nog steeds zou komen zegt Gerrit vervolgens. Nou ja, we hopen dan maar dat het nog veranderd reageert Jessie aan het einde van het gesprek.