Hiske slaapt al een aantal dagen erg slecht en afgelopen avond lijkt het haar te breken. Terwijl ze een rustig plekje voor zichzelf zoekt, kan ze zich niet meer inhouden en stromen de tranen over haar wangen. Merel merkt dit op en loopt naar Hiske toe om haar te steunen. Waarom ben je zo verdrietig? vraagt Merel. Omdat m’n hoofd gewoon k*t is op dit moment en ik ben zo moe antwoordt Hiske. Ik kan het gewoon niet meer goed relativeren en dan wordt het één grote chaos voegt ze eraan toe. Merel geeft aan dat haar huisje leegstaat en Hiske in haar bed mag slapen, zodat ze even rustig tijd voor zichzelf heeft. Hiske wil misschien terug naar haar eigen huis maar ze wil Gerrit niet alleen achterlaten. Tijdens het gesprek laat Hiske ook weten dat elke stap haar superveel energie kost maar dat ze toch bezig gaat, omdat de taken wel gedaan moeten worden. Ik word iedereen dan zat, heb een kort lontje en dan ben ik gewoon niet te genieten gaat Hiske verder. Zo ken ik mezelf niet en dan heb ik geen zin om dat kenbaar te maken. Dan word ik gewoon stil en dan vreet ik mezelf vanbinnen op. Je moet je ook voorstellen, His. Je zit hier al meer dan een jaar, dus dat zal ongetwijfeld ook een dipje zijn die erbij hoort reageert Merel op haar beurt. Hopelijk voelt ze zich op deze nieuwe dag een stuk beter!