Mariska zit afgelopen avond in de keuken een gesprek te voeren met een paar bewoners. Wat later distantieert ze zich van de groep en loopt weg uit de keuken. Andrea zag haar gezicht betrekken en besluit daarom achter haar aan te lopen. Mariska loopt huilend naar de Mongoolse tent toe. Andrea komt binnen lopen en vraagt of ze liever met rust gelaten wil worden. Als er iets is, kun je mij altijd roepen laat ze weten. Mariska zegt tegen Andrea dat ze liever even een momentje voor haarzelf wil hebben. En besluit wat dingen op te schrijven in haar notitieboekje. Even later droogt ze haar tranen, frist ze zichzelf even op en herpakt zichzelf om vervolgens weer terug te gaan naar de keuken.