Jessie, Adriaan en Merel zijn in de silo. Merel vraagt zich af wat Adriaan zou doen als hij nog iets in Utopia 2 zou mogen doen. Adriaan denkt lang na en geeft aan dat hij eigenlijk het meeste wat hij in Utopia 2 wil gaan doen, wel heeft gedaan. Jessie reageert dat hij het gaaf vindt dat Adriaan de Alpe d’huZes heeft gefietst. Adriaan vertelt daarna dat hij een echte hechte groep wil achterlaten in Utopia. Als je kijkt naar de buitenwereld. We zijn allemaal kleine groepjes en we zij nooit echt één groep geweest gaat  hij verder. Volgens Jessie wilde hij, in het begin van zijn Utopia 2 avontuur de groep tot één maken, alleen koste dit heel veel stress. Adriaan vindt ook dat het veel stress kost maar ook veel tijd. Uiteindelijk kom je erachter, ongeacht dat je het met je goede intenties doet, dat je niet alle gezichten dezelfde kant op kunt krijgen vervolgt Adriaan. Jessie vindt dat dit wel te verwachten is en Adriaan vindt het niet een realistisch plan om dit voor elkaar te krijgen. Adriaan geeft vervolgens aan dat hij in Utopia 2 geleerd heeft om zichzelf te kunnen vervelen. Jessie lijkt het vervelen raar te vinden en hij kijkt hem verbaasd aan. Volgens Adriaan kan hij zich niet vervelen in de buitenwereld. Hij zegt dat, als hij zich verveelt in de buitenwereld, het niks aan is en hij dan bijvoorbeeld zijn mobiel pakt tegen de verveling. Hij geeft aan dat hij zich in Utopia 2 moet kunnen vervelen. Jessie vindt het een hele bijzondere uitsprak en moet er een beetje om lachen. Ook heeft Adriaan geleerd om met iemand met wie hij niet overweg kan, samen door één deur te kunnen. In de buitenwereld, als ik met iemand echt niet overweg kan, dan is het gewoon ik haal diegene uit mijn telefoon en ik zorg ervoor dat diegene niet meer in mijn leven is. In Utopia is het meer een acceptatie vertelt Adriaan. Jessie en Adriaan speculeren daarna nog even verder over de utopie.