Mylène en Jens bespreken de uitspraken en geruchten van Mylène en Gerrit in het atelier. Mylène is benieuwd hoe Jens hierover denkt. Jens geeft aan dat wat er gebeurd is eigenlijk niks was. Hij begrijpt dat andere mensen van buitenaf daar op een andere manier naar kijken. En voegt eraan toe dat mensen in de massa toch wel aannames doen. Er is eigenlijk niks goed en fout. De term innig knuffelen werd gebruikt zegt Jens. En laat weten dat er niks mis is met een knuffel, van wie dan ook. Wat ik wel kwalijk vond is dat jij de uitspraak doet dat Ger de enige is die jou kent gaat hij verder. Dan denk ik, welk gedeelte van jou ken ik niet? Als ik jou niet ken? Mylène zegt dat ze het misschien niet zo had moeten verwoorden maar dat het buiten kennen toch anders voelt dan hier in Utopia. Mylène weet het allemaal even niet meer. Jens geeft aan dat ze zich niks moet aantrekken van wat mensen denken en zeggen. Ze kunnen lekker door de stront heen zakken vertelt Jens. Mylène begint te huilen en Jens troost haar.