De bewoners komen bij elkaar om te pitchen. John begeleidt de pitch en vertelt dat de groep op dit moment niet op de juiste manier met elkaar omgaat. De bewoners krijgen nu de kans om hun goede ideeeën te pitchen. John vraagt vooraf aan de bewoners of zij respect willen tonen en elkaar uit willen laten praten.

Hiske komt als eerst naar voren. Zij pitcht het idee dat elke bewoner een eigen potje met geld krijgt en dat de inwoners zelf kunnen bepalen waar zij hun eigen geld aan uitgeven. Vervolgens is het de beurt aan Mike. Hij vindt het belangrijk dat alle bewoners hetzelfde doel gaan nastreven. Hij wil daarvoor drie managers aanstellen.

Dan begint Sanne haar pitch. Ze heeft niks voorbereid en geeft toe dat zij op dit moment een emotioneel wrak is. Ze heeft het gevoel dat er aan haar getrokken wordt en kan dit niet meer aan. Ik kan niet meer, ik ben op. Ik hou van jullie allemaal, maar dit is niet hoe ik Utopia zie zegt ze in tranen. En wil dit probleem dan ook graag met z’n allen oplossen en daarvoor samenwerken. Daarna is het woord aan Timothy. Ik heb gemerkt dat de buitenwereld het totaal niet tof vindt hoe wij hier bezig zijn zegt hij. Dit heeft volgens hem zijn ogen geopend en hij wil graag meer positiviteit en humor in de groep brengen. Welk idee zullen de bewoners  gaan nastreven?

Wanneer de bewoners allemaal hun pitch hebben gehouden, lijkt het erop alsof ze allemaal weer door één deur kunnen. Zo geven Gerrit en Jeffry elkaar een stevige handdruk en geven Jessie en Christel elkaar een zoen. En knuffelen velen elkaar en vloeien er zelfs tranen bij Sanne. Het is de eerste keer dat ik tranen in mijn ogen heb vertelt Jeffry. Sanne is trots op hem en springt op hem af om hem een knuffel te geven. Jankie… Grapje! Ik moest janken door jou zegt Sanne met een lach op haar gezicht. Het was in ieder geval een geslaagde avond!