Zojuist hebben Christel en Hiske een discussie omtrent de omgang met de drie musketiers gehad. Het tweetal besluit er nog eens over te praten. Ik vertelde dat ik de Mongoolse tent ben ingegaan, maar ik vind dat je er overdreven op reageert, begint Christel. Hiske legt uit dat ze wellicht gelijk heeft, maar ze er wel nog steeds achterstaat dat het altijd dezelfde mensen zijn die weer om verzoening moeten vragen. Dan hadden we niet iedereen moeten motiveren om te gaan strijden. Volgens Hiske heeft Christel ook een aandeel in het kinderlijke gedrag. Klopt,  zegt Christel. Christel legt uit dat ze zichzelf niet daarbuiten zet, maar er wel klaar mee is. Het is niet het geval dat wanneer ik naar de musketiers ga, ik mezelf vrijpleit van alles. Hiske legt uit dat ze de schommeling daarin niet snapt. Eerst vinden we het allemaal heel erg wat er gebeurt en moeten ze betalen voor de bv, en dan ineens draaien we alles terug en gaan we de andere kant op. Christel schudt haar hoofd. Mijn intentie is gewoon dat we langs elkaar op een normale manier met elkaar om kunnen gaan. Hoe zal dit aflopen?