Na een aantal dagen gaan Romy en Ivan eindelijk het gesprek met elkaar aan. Al was dat nog niet helemaal zeker want Romy had er totaal geen zin in. Uiteindelijk is het er toch van gekomen, in dit bericht lees je hoe het gesprek verlopen is.

Ik snap dat je boos bent, daarom heb ik je twee dagen de tijd gegeven om rustig te worden begint Ivan op rustige toon. Ik zit er niet meer mee, ik kan er toch niks meer aan veranderen antwoordt Romy met een ijzeren gezicht. En voegt eraan toe dat het Ivan zijn keuze is geweest en dat ze het daar totaal niet mee eens is. Ik vind het fijn dat je naar me toe komt maar iedereen heeft recht op zijn eigen stemmen en je weet wat ik ervan vind gaat ze verder. Ivan probeert op zijn beurt aan Romy uit te leggen dat Cemal hem een aantal redenen heeft gegeven om op hem te stemmen. Daarnaast heeft niemand anders mij een reden gegeven gaat hij verder. Romy vindt dat zes stemmen veel te overdreven waren en neemt het Ivan dan ook kwalijk dat Cemal uiteindelijk naar huis gestuurd is. De twee praten nog lang door maar hebben allebei duidelijk een andere blik op de zaak. Romy benoemt dat ze Ivan zijn speech veel te lang en te gemeen vond. Daarnaast verzekert ze hem ervan dat zij en Cemal helemaal niet tactisch bezig waren met het spel. Ivan heeft hier dan weer zijn bedenkingen over maar Romy snauwt al snel terug dat Ivan Cemal misschien wel naar huis heeft gestuurd omdat het een sterke speler is. Zo kan ik ook gaan denken zucht ze. Aan het einde van het gesprek biedt Ivan zijn excuses aan voor het feit dat hij Romy gekwetst heeft. Wel benoemt hij dat hij nog steeds achter zijn keuze staat. Romy antwoordt dat ze het fijn vindt dat Ivan naar haar toe is gekomen. Maar er verandert niks aan mijn gedachte sluit ze af. Toch gaan de twee met een goed gevoel uit elkaar en ze geven elkaar een knuffel.