Wanneer Sanne in haar eentje op een boomstam ligt komt haar voormalige beste vriendin Shelley haar opzoeken. De meiden moeten lachen en geven elkaar een dikke knuffel. We hebben nog niet eens gepraat, lacht Sanne. Blijf je in de caravan?, vraagt Shelley uiteindelijk aan Sanne. Ja, antwoordt ze kort en bondig, dus nu moeten we geen ruzie meer gaan maken. Dat wil ik ook niet, reageert Shelley. Shelley legt Sanne uit dat het zo moeizaam gaat omdat je in Utopia2 juist met de mensen van wie jij het meest houdt ruzie krijgt. Weet ik, antwoordt Sanne. Toch wil Shelley wel iets van haar hart. Als jij boos bent op iemand anders reageer je nooit zo heftig als op mij. Sanne bevestigt dit, maar vindt dat dit net zo goed geldt voor Shelley. Het lijkt erop dat alles is vergeven, maar kunnen de dames de ruzie ook vergeten?