Benjamin vertelt de heren dat zijn ouders vroeger ook niet veel geld hadden. Daarom kreeg hij vanaf zijn twaalfde een kleine subsidie om te sporten. Ook legt hij uit dat hij dan één sport moest kiezen en dat je dan steeds bonnetjes moest inleveren. Als het op was, was het op. Ik koos dan bijvoorbeeld voor het zwembad en dan werd je entree vergoed, maar je kon dan geen frietje nemen net als de rest van je vriendjes voegt hij eraan toe. Volgens Bjorn is het bizar. Maar de meeste mensen denken dat armoede niet bestaat in Nederland. Maar wat is dan armoede? Benjamin antwoordt dat ze het daar donderdag uitgebreid over gaan hebben. Ja gaat Bjorn, ik vind het fantastisch mooi! Ik denk dat de meeste mensen in Nederland niet weten hoe erg het eigenlijk is. Er gaat een paar miljard per jaar naar ontwikkelingslanden, maar dan denk ik hou daar dan even één miljard van hier! Er zijn heel veel mensen die hier dat geld ook kunnen gebruiken hoor! Ivan denkt er weer iets anders over. Waarom zijn er dan mensen die rapporten schrijven over dat armoede in Nederland niet bestaat, en dat het maar relatief is? Volgens Bjorn ligt dat eraan wat je beschouwd als armoede. Wat is jouw definitie van armoede? Dat je honger moet lijden ten eerste antwoordt Ivan, en dat je geen geld hebt om je onderdak te betalen. Bjorn is het daar niet helemaal mee eens. Hij vindt dat als je zo weinig geld hebt dat je bij de voedselbank je eten moet halen, dat je dan al arm bent. Ja dat zeg ik dus, benadrukt Ivan, dat je honger moet leiden. Ja zegt Bjorn en het feit dat je je kinderen ziek meldt als ze jarig zijn, om het feit dat ze zich geen traktatie kunnen veroorloven. Ivan vindt trakteren een luxe en dat valt dus niet onder armoede. Bjorn vindt het geen luxe omdat trakteren op je verjaardag heel vanzelfsprekend is in Nederland. Volgens Ivan hoort dat bij de opvoeding,  je leert je kinderen dat als je iets niet kan doen gaat hij verder en dat je je daarvoor niet hoeft te schamen. Volgens Benjamin ligt het niet aan de opvoeding maar aan de huidige maatschappij. Want als je thuis wordt opgevoed van het maakt niet uit maar er zitten dertig andere kinderen in de klas die jou dan niet meer aankijken… Je mag op geen enkel kinderfeestje komen omdat je niet trakteert. Het grootste risico en de meest kwalijke zaak van armoede is het sociale isolement voegt hij eraan toe. Waar ligt dan het probleem? vraagt Ivan zich af. De norm die blijkbaar door de maatschappij voor jou bepaald wordt. Dat jij je daar dan niet in mee kunt komen, dat is iets wat je aan je kind kan leren gaat hij verder. Pff gast, als jij… begint Bjorn. Ivan onderbreekt hem en reageert geirriteerd, gast, denk je dat ik niet in die situatie gezeten heb? Gozer, dat weet ik zegt Bjorn, maar wil jij je kinderen hetzelfde aandoen? Aandoen? zegt Ivan, ik wil ze zeker niks aandoen maar als je het niet kan veroorloven, dan kan je het niet veroorloven! En dan moet je zorgen dat ze zich daar niet voor schamen. Dat is mij ook altijd aangeleerd zegt Benjamin die zich weer in het gesprek mengt. Maar ik ben op de basisschool wel altijd heel erg gepest omdat ik geen Nike’s had. Ik hoorde nergens bij. Waarom ben ik niet gepest dan?  vraagt Ivan. Ik liep niet met Nike’s rond hoor. Dit wordt echt gewoon aangeleerd! Met wie ben jij het eens?