Ik vind dat wel heel leuk, maar ik kan mijn creativiteit er niet in kwijt. Ik kom er niet tussen. Je moet iets doen waar je je goed bij voelt. Ik ben geen computermens, ben zwaar dyslectisch. Ik lees over alles heen, vind die tabellen moeilijk. Ik moet bezig zijn met mijn handen begint Michael het gesprek. Volgens Bas moet er niets maar Michael denkt daar anders over. Als je niks doet voegt hij eraan toe. Krijg je dat ook te horen, vind je dat niet? Nee juist niet antwoordt Bas, de mensen die onzichtbaar zijn en weinig doen die krijgen geen stemmen. Juist de mensen die zichtbaar zijn en veel dingen doen, waardoor er dingen gebeuren die anderen niet zint, die zijn dan de lul voegt hij eraan toe. Is dat dan iets van hier? Of iets menselijk? vraagt Michael zich vervolgens af. Bas denkt dat dat wel iets menselijk is. Maar hier is dat wel iets heftiger. Hier gaan ze al uit hun plaat als je een extra boterhammetje of een lepel chocopasta pakt. In de buitenwereld heeft armoede er voor gezorgd dat mensen saamhorig zijn. Mensen delen en zijn er voor een ander. En hier gebeurt totaal het tegenovergestelde. En dan opperen wij over het afsluiten en dan krijg ik al reactie we gaan vandaag niet roken maar dan sla je de plank mis vult Bas aan. Het zou zijn geopperd uit jaloezie. Heeft Bas hier een punt?