We gaan niet verveeld lopen doen hè?  grapt Rowena aan het begin van het gesprek. Ik voel me in de steek gelaten, mag ik? Ik ben ook een man van gevoelens antwoordt Bronno. Heb jij die dan?, zegt Rowena. Bronno zegt ja, mijn gevoelens zijn ergens diep verstopt. Rowena lacht en antwoordt dat dacht ik al. Verstopt inderdaad, volgens mij net als ik. Een stilte valt tot Bronno zich weer op Rowena richt en zegt nee hoor ik heb grotere borsten en langer haar. Vervolgens trommelt hij op de tafel en begint te lachen. Rowena doet alsof ze het niet heeft gehoord en zegt grote bek maar een klein hartje. Nee, ik heb een heel groot hart zegt Bronno en zingt. Ik heb een groot hart, dit hart is zo groot en hij klapt in zijn handen. Dan veranderd Bronno het onderwerp en vraagt aan Rowena waarom ze een klaver op haar trui heeft gespeld. Rowena negeert zijn vraag, wordt je een beetje zenuwachtig als je over gevoelens moet praten? Je bent elke keer afgeleid of zo gaat ze verder.Bronno ontkent dat hij zenuwachtig wordt van zulke vragen en moet er verlegen om lachen. Het begon allemaal toen je voor voor de eerste keer de loods binnen liep gaat Rowena verder. En dat ik dacht wow dit is echt een ruige, stugge kerel maar je bent eigenlijk gewoon hartstikke lief, je bent heel zachtaardig. Dat vind ik wel heel fijn geeft Rowena toe. Bronno zegt dat zij niet de enige is die verrast is. Hij heeft dat nu al van meerdere bewoners te horen gekregen. Rowena complimenteert hem nog even door te zeggen dat hij eigenlijk een grote lieve teddybeer is. Bronno voelt zich gevleid en begint stoer met zijn baard te spelen.