Deze morgen begon al vroeg met een nieuwe Utopia gebeurtenis. Do en Bas hebben namelijk ruzie. Do is het helemaal zat, ze vind het onduidelijk wanneer Bas nu wel of geen grapje maakt.

Do zit rechtop in bed terwijl Bas nog naast haar ligt. Dus ik moet me altijd maar inhouden, omdat ik jou anders kwets met een grapje?vraagt Bas met enige irritatie. Door jou grapjes ga ik heel erg aan mezelf twijfelen antwoordt Do. Je moet wel weten tegen wie je die grapjes maakt, Bas. Bas vindt dat Do moet weten dat hij altijd grapjes maakt, maar Do laat weten het vaak gemeen te vinden en niet grappig. En ik weet eigenlijk niet wanneer je nou een grap maakt en wanneer niet voegt Do eraan toe. Bas, ik heb geen zin in dit gedoe zegt Do uiteindelijk na een stilte. Maak er dan ook geen gedoe van reageert Bas. Ik vind het gewoon niet leuk als je zo tegen mij praat zegt Do, mensen hebben altijd iets aan te merken op me. Ik weet zelf ook wel dat ik gisteren mijn benen niet heb geschoren, moet ik dat altijd doen dan?  Weet je wat? Oké, ik maak geen opmerkingen meer. Ik doe wel helemaal niks meer zegt Bas dan pissig. Je vat alles zo zwaar op van mij. En het maakt niet uit of het een grap is of niet. Je weet wie het zegt vervolgd hij. We hebben de laatste dagen wel meer last van miscommunicatie reageert Do. Irriteer je je aan me? Bas antwoordt dat er inderdaad ergernissen zijn. Ik irriteer me aan het feit dat jij op mij komt liggen en ik één opmerking maak en dan maak je gelijk van een mug een olifant voegt hij eraan toe. Als ik dan op je kom liggen, kan je dat soort opmerkingen voor je houden. Wat is dat voor een toegevoegde waarde? Daar irriteer ik me aan geeft Do toe. Bas valt stil en Do wil een oplossing. Moet ik je ontwijken en met rust laten vraagt ze dan. Bij alles wat ik tegen je zeg draai je je ogen weg zegt Bas. Waarom? Ik mag toch wel mijn gevoel aangeven? Ik vind dat je je aanstelt voegt hij eraan toe. Do stapt op en trekt een trui aan. Met een hoop lawaai loopt ze de caravan uit en zegt niks meer tegen Bas. Bas besluit achter Do aan te gaan, geeft haar een kus en zegt sorry oke? Do fluistert dat het oke is. Daarna gaan de twee achter een computer zitten en Do wil er toch nog iets over zeggen. Stommerik. Jij kan toch nooit iets verkeerds doen in je eigen belevenis. Bas knuffelt Do en zegt belevenis? Serieus? Ga je dat woord nog vaker gebruiken? grapt hij. Do moet lachen en Bas duikt haar nek in. Bij elke fout die jij maakt, krijg ik de schuld gaat Do verder. Dus dan doe ik wel heel veel fout. Dan heb ik mijn eigen fouten en jouw fouten. Dat is best k*t. Niet altijd maar kijken naar het negatieve adviseert Bas. Kijk naar mijn positieve kanten. Do zegt dat het voor haar gevoel nog niet over is, maar Bas staat op om naar buiten te gaan. Do volgt en de lucht lijkt weer redelijk geklaard. Maar voor hoe lang?