Shelley heeft post van het thuisfront gehad. Voordat ze begon te lezen waren er al tranen. Het is wel duidelijk dat Shelley de bui al voelt hangen en de brieven bevestigen dit. Wanneer Sanne naast haar komt zitten om te vragen hoe het met haar gaat lucht Shelley haar hart. Niemand snapt hoe het is om hier te leven zegt Shelley boos. Ze weet nu niet meer wat ze met haar relatie met Gerrit aan moet. Wat wil je nu met Ger? vraagt Sanne. Shelley laat weten dat ze het op dit moment heel moeilijk vindt. Ze vindt Ger een leuke jongen maar weet niet of ze verliefd is. De afgelopen dagen is het gewoon zo snel gegaan. Ik vind het heel moeilijk en daarnaast is iedereen er op tegen voegt ze eraan toe. Blijkbaar wilde de ex van Shelley haar een brief schrijven tot hij haar in bed zag liggen met Gerrit. Dat is bullsh*t en manipulatie gaat Shelley boos verder. Je moet gewoon je hart volgen geeft Sanne haar het advies. Sta je nog steeds achter de keuze dat je hier bent vraagt ze. Ja, ik wil nu eigenlijk nooit meer naar huis antwoordt Shelley.

Wat later wil Shelley de brieven met Gerrit bespreken. Nadat Gerrit haar post heeft gelezen slaat hij een arm om haar heen. Het is toch niet jouw schuld zegt hij. Shelley legt uit dat dit nu wel zo voelt maar dat ze naar eigen weten niks verkeerd heeft gedaan. Vooral de brief van haar nicht is bij Shelley hard aangekomen. Gerrit helpt haar vervolgens herinneren dat niemand weet hoe intens het is om in Utopia 2 te leven. En begrijpt dat de brieven lastig zijn voor haar. Want deze mensen begrijpen jou niet benadrukt hij terwijl hij naar de brieven wijst. Daarnaast geeft Shelley aan dat ze de relatie met Gerrit erg snel gegaan vindt. Ja maar het is ook heel natuurlijk gegaan reageert Gerrit. Je moet keuze maken waar je zelf gelukkig van wordt en niet omdat het van je wordt verwacht eindigt hij. Hoe gaat dit verder aflopen?