We blikken nog even terug op afgelopen avond, Rowena had namelijk wederom een emotioneel momentje. Gelukkig was Ruud daar om haar te steunen…

De twee zaten samen op de bank. Rowena lijkt nog altijd niet lekker in haar vel te zitten en de twee bespreken dat alles snel voorbij gaat in Utopia. Zo vertelt Ruud aan Rowena dat ze dankbaar moet zijn dat ze in Utopia is. Rowena antwoordt dat ze dat ook is. Anders had ik dit geen negen maanden volgehouden benadrukt ze. Toch krijgt ik af en toe eens een bitchslap gaat ze verder. Net als vandaag. Waar ben ik nou mee bezig?! vraagt ze zich dan af. Ruud antwoordt haar te begrijpen, relativeren is soms moeilijk. Je brengt een clip uit en staat in De Telegraaf. Je gaat naar Nepal voor een goed doel en wordt gevolgd door vele kijkers. Je doet net alsof het heel normaal is, weet je wel? zegt Ruud dan. Dat besef ik me goed reageert Rowena. Maar mijn hart zegt soms andere dingen. Ruud denkt op zijn beurt dat dat komt omdat er ook nog een thuis is. Het draait niet allemaal om Utopia. Het is toch logisch dat je dat voelt?  Ook dit hoort erbij. Rowena is zichtbaar emotioneel en zegt: nee, voor sommige dingen heb ik me niet opgegeven. En barst daarna in huilen uit. Ruud gaat wat papier halen. Je bent in ieder geval mooi als je huilt stelt hij haar gerust.