Linda en Madilia lopen samen een rondje over het Utopia terrein. Tijdens dit rondje wordt hun leven in de mini samenleving besproken. Ook de dromen van de twee komen aan bod.

Ik heb echt raar gedroomd zegt Linda waarna ze begint te vertellen. Madilia moet hard lachen om wat Linda te vertellen heeft. Raar zeg, hoe je ineens over iemand kan dromen zucht Linda vervolgens. Ook Madilia weet zich nog te herinneren wat ze heeft gedroomd. In haar droom kwam vooral veel eten voor. En toen ik wakker werd was het tien voor negen en dacht ik nee ik heb geen leven lacht ze. Ondanks dat de twee in een droomwereld leven wordt ook de keiharde realiteit besproken. Johan was weer bezig laat Madilia met een zucht weten. En begrijpt niet waarom niemand hem aanspreekt op zijn gedrag. Misschien komt het bij de stemmingen antwoordt Linda. Of Johan stemmen zal krijgen, dat weten de twee niet. Dat is nog even afwachten.