Cemal is totaal niet te spreken over de gang zaken omtrent het schrappen van de “Balkenende-norm” uit de afspraken die onder meer Ivan heeft bedacht voor alle bewoners. Door toedoen van enkel en alleen Johan is deze regel geschrapt en dat zit hem niet lekker. Cemal bespreekt zijn frustraties met René. Johan blijft zijn eigen plan trekken begint hij. Als hij iets wil dan doet hij dat gewoon voegt hij eraan toe. René is het ermee eens dat Johan geen groepsmens is maar dat je dat bij Johan ook niet kan verwachten. Het frustreert Cemal op zijn beurt dat Johan nu toch weer zijn zin heeft gekregen en vindt hem absoluut geen waardige Utopiaan. Ik vind het slappe hap dat de regel is geschrapt. Als ik iets presenteer zou ik daar niet van afwijken gaat hij verder. René laat weten dat hij ook liever had gezien dat Ivan zijn poot stijf had gehouden en Johan de regel had moeten slikken, maar snapt ook de argumenten van Ivan om Johan tegemoet te komen. Cemal daarentegen vindt dat helemaal niet en baalt van Johan zijn instelling. Ik zou echt pissed zijn als hij de winnaar wordt. Dan schijt ik gewoon in mijn schoenen vervolgd hij. Maar dat gaat hij ook niet worden, denkt René. Het is een geweldige gozer maar geen Utopiaan benadrukt hij. En adviseert Cemal om met Ivan te praten en erachter te komen hoe het zo heeft kunnen lopen. Dat ga ik ook zeker doen sluit Cemal het gesprek af. Het vervolg lees je hier zo terug.