Het is nog erg vroeg als Adriaan druk bezig is met het maken van vuur. Terwijl hij dit doet komt Christel bij hem staan. De twee raken aan de praat en Adriaan vertelt eerlijk hoe hij zich voelt. Ik hoop dat er iemand binnenkomt die groene vingers heeft zegt Adriaan. Dan kunnen we de tuin samen doen gaat hij verder. Christel begrijpt dit maar merkt op dat Adriaan het al hartstikke goed alleen doet. Maar alles is leuker als je het samen kan doen voegt ze hieraan toe. Vervolgens geeft Adriaan toe dat hij wat mist. Gewoon een maatje, dat mis ik echt zucht hij. En laat weten dat hij met iedereen goed overweg kan maar met niemand een echte klik heeft. Als ik hier vijftien maanden moet zitten zonder iemand waarmee ik een klik heb, dan gaan die maanden erg lang duren sluit Adriaan af.