Zojuist is Christina Curry in de mini samenleving gearriveerd om met Franny te praten over haar depressie. Supergaaf dat je er bent, zegt de vrouwelijke bewoonster wanneer Christina Curry de poort binnenloopt. Christina vertelt dat ze blij is dat ze haar kan helpen en stelt voor om eerst even samen in haar huisje te praten. Ik vind het wel spannend hoor, zegt Franny. Christina begrijpt haar, maar denkt dat de bewoners vast begrip zullen hebben voor haar verhaal. Het tweetal spreekt af dat deze dag om Franny draait en Christina haar verhaal zal aanvullen. We kijken wel hoe het gaat. Wanneer het tweetal richting de silo loopt, zitten de andere bewoners al klaar voor de lezing. Superfijn dat jullie allemaal hier zijn gekomen, begint Franny. De vrouwelijke bewoonster legt uit dat ze eerst haar levensverhaal wil voorlezen en gaat direct van start. Even later later volgt er een daverend applaus. Knap dat je het durft voor te lezen, zegt Gerrit. Joaquin knikt en legt uit dat hij het fijn vindt dat hij Franny nu beter begrijpt. Franny vervolgt haar verhaal door iets te vertellen over het schilderij wat ze met Christel heeft gemaakt. Ik heb geprobeerd om mijn depressie op dit doek te visualiseren. Ze legt uit dat het rood staat voor pijn en angst, wat ze vooral heeft gevoeld. Daarbinnen zit een zwarte kring, dat staat voor chaos, verdriet en eenzaamheid. En in het midden is het wit, wat positief is maar wat ik nog niet heb kunnen bereiken. De vrouwelijke bewoonster eindigt haar verhaal met het voorstel om samen het schilderij ritueel te verbranden. Zo kan ik werken aan een andere tijd en later een nieuw schilderij maken, vol met kleur.