Afgelopen avond hadden Rob en Victoria een gesprek op de vide over de stemronde die vandaag plaats zal vinden. Rob laat Victoria weten dat hij het gevoel heeft mogelijk ook genomineerd te worden…

Ik zou het van niemand kwalijk nemen als ze op mij stemmen begint Rob het gesprek. Sommige alleen voegt hij er lachend aan toe. Dan zal je toch moeten incasseren antwoordt Vitoria. Rob vraagt aan Victoria of zij nog op dezelfde gaat stemmen en ze schudt haar hoofd. Ga je op mij? vraagt Rob nieuwsgierig door. Victoria knikt en fluistert ja. Ik heb dat vandaag pas besloten, maar gisteren voelde ik dat wel legt ze verder uit. En benadrukt verder dat ze alles tijdens de nominatie zal vertellen. Ik sta hier voor persoonlijke ontwikkeling en Utopia gaat jou niet meer bieden dan wat je nu al hebt gedaan gaat ze verder. En ik moet ook naar mezelf kijken en ondanks dat het dan een lastige keuze is, ben ik verplicht naar mezelf om dit te doen. Rob vraagt zich af waarom Victoria zichzelf het verplicht heeft. Omdat op het moment dat ik dat niet zou doen, ik dan weg loop van datgene wat mij blokkeert zegt Victoria. En ik moet daarin eerlijk zijn naar mezelf. Rob mompelt Victoria te snappen maar benadrukt wel dat hij het niet helemaal met haar eens is. Ik ga sowieso voegt hij eraan toe. Nou, op de bank misschien verbeterd Victoria haar mede bewoner. Rob schudt zijn hoofd, je komt toch niet uit een ei grapt hij. Victoria vraagt vervolgens of Rob boos is. Rob ontkent dat,  aan de ene kant snap ik je, maar aan de andere kant… Ik ben niet verliefd op je. Het gaat niet om jou benadrukt Victoria. Maar je stuurt mij weg om voor jezelf te kiezen? vraagt Rob. Ik moet eerlijk zijn antwoordt Victoria, en het is niet voor mij wat het voor jou misschien is. Qua het hele gevoel. En ik heb bewust gekozen om dit gesprek uit te stellen, maar het komt er nu uit. Ik moet keuzes voor mezelf maken en voor mij belemmert het gewoon heel veel. Het houdt mij heel erg tegen dat ik het gevoel heb dat jij mij nodig hebt. Ik wil dat niet meer dragen.  Ik ervaar dit heel groot en mijn stemmen zijn daarom ook niet dat jij weg moet, maar het belemmert mij. Ik kan het niet meer dragen. Dat is het enige eerlijke antwoord wat ik kan geven en dat is heel bevrijdend. Het staat los van jou legt ze verder uit. Weet dat ik jou echt als maatje zie en dat ik heel zuinig ben op wat ik heb antwoordt Rob. Als dit goed voelt voor jou, dan heb ik dat gewoon te accepteren.