Boyd moet bekend maken wie van de genomineerden hij naar huis gaat sturen. De nieuweling drukt op de zoemer en zodra iedereen zit neemt hij het woord.

Boyd richt zich tot Jessie. En legt uit dat Jessie van president van Utopia naar niets is gegaan. Hij zal hem niet naar huis sturen, maar hoopt dat dit een les is voor hem. Vervolgens kijkt hij Rianne aan. Hij vindt het gek dat ze zo veel stemmen heeft gekregen, aangezien ze één van de beste producten heeft. Ze werkt hard en heeft dit niet verdiend. Streng laat hij aan de bewoners weten dat hij bij alle stemmingen wél zal stemmen op degene die het minst uitvoert in Utopia. Maar voor nu kan hij niks anders doen dan meegaan met de beslissing van de groep en de hij laat weten dat het vandaag Rianne’s laatste dag is.

De bewoners staan onmiddellijk op om Rianne een dikke knuffel te geven. Maar zij is nog niet klaar, ze heeft nog iets te zeggen aan de bewoners. Ze loopt weg en komt terug met haar zakgeld. Liefdevol laat ze weten dat ze de bewoners een fijne kerst gunt en daarom haar zakgeld aan de groep wil geven. Ook heeft ze een Utopia trofee van hout gemaakt, speciaal voor degene die bewoners van het jaar zal worden. Met toepasselijke woorden sluit ze haar speech af: Ik hout van jullie stuk voor stuk, hout elkaar allemaal op de been en hout me in gedachte. Daarna geven de bewoners één voor één Rianne een knuffel en bedanken haar voor alles. Al snel komen de tranen en een droevige sfeer vult de loods. De bewoners drukken haar op het hart dat ze het goed heeft gedaan en zich niet door deze tegenslag moet laten neerhalen. Aan Cemal draagt ze Houtje Bezig over. Hoewel hij, zoals hij zelf zegt het nooit zo goed zal kunnen doen zij zelf. Hij drukt haar op het hart dat ze buiten ook echt verder moet gaan met haar hout-producten, want haar talent is ongekend. Rianne haar avontuur is vandaag tot een definitief einde gekomen.