Armanda is gisteravond gestopt met de naaiactie voor Mamma Cash. Ze vindt het nergens op slaan en stond er niet achter. Dit omdat de bewoners geld ophalen voor dit goede doel, terwijl ze na de actie gewoon weer kleren kopen bij de goedkope winkels. Met Bas besprak zij de gevolgen van haar actie bij de koeienstal.

I do what I want! zegt Armanda tegen Bas. Het is zo grappig, dat ik nog zei ja en als dit mij stemmen gaat opleveren dan begrijp ik het. En iedereen echt zo ja, je gaat stemmen krijgen. Maar het maakt niet uit joh, Ik weet gewoon zeker dat ik op de bank kom, maar dat is niet erg. Het is allemaal goed voegt ze eraan toe. Ook vind Armanda het gek dat ze van sommige bewoners voelt stemmen te gaan krijgen. Maar dit spreken ze dan weer niet uit. Van de andere kant doe ik dat ook geeft ze toe. Armanda weet dat ze op Wim, Gabriëlle en Naomi gaat stemmen omdat zij niet openstaan voor haar vegan lifestyle en dit heb ik zelf ook nog niet uitgesproken. Wel ben ik nu bang dat mijn stemmen hypocriet gaan overkomen aangezien ik nu met deze actie is gestopt. Maar ik heb er gewoon een goede rede voor. Het ironische is natuurlijk wel dat je niet wil dat vrouwen zo hard moeten werken, maar dan moet ik het wel. Dan ben ik mondig genoeg om te zeggen ik kap er mee. En dat wordt dan afgestraft. Dat is toch scheef? Ik bedoel, dat is toch juist wat we willen? Dat vrouwen zeggen toedeledoki, ik doe dit werk niet meer. Je kan mijn rug op. Bas lacht en antwoordt ja inderdaad. Er moeten eigenlijk meer van jouw soort in Bangladesh zijn. Daar komt het eigenlijk op neer grapt hij. Ik heb mijn steentje bijgedragen aldus Armanda. En ze hebben € 170,- à €180,-  binnengehaald, maar ik heb ook € 110,-  gedoneerd, dus ze moeten niet zeiken.