Sanne lijkt het even zwaar te hebben. Ze ligt zielig in bed en heeft last van heimwee. Gelukkig is Shelley er om haar te troosten. Ze voelt al snel aan waar het aan ligt. Je zit zeker aan thuis te denken vraagt ze. Sanne knikt. Je beseft gewoon weer heel even met die foto’s en zo, en dat dat allemaal straks weer online komt. En dat vind ik ook helemaal niet erg, maar mijn ouders zien dat natuurlijk ook en zij hebben daar ook weer reacties op. Dan ga je nadenken hoe gaan die daar weer op reageren, wat vinden zij daarvan? Ik wil het allemaal laten zien en vertellen en zo. Dat is soms zo moeilijk. Als ik dan mijn moeder zie op een foto denk ik ja ik heb hier echt vet veel lol. Altijd met z’n tweeën gingen we dan wat doen voegt ze eraan toe. Shelley toont begrip en vertelt Sanne dat ze dit ook moet zien als een mooie ervaring die ze misschien wel gaat missen als ze weer thuis is. Gelukkig ziet Sanne dit ook in. Dat denk ik ook wel want ik begin het hier ook steeds leuker te vinden. Echt steeds, steeds leuker en ik wil ook echt niet meer naar huis eindigt ze…