Toen de vrouwen aan het dansen waren, viel Jessie wat op. Sanne bleek volgens haar alleen te lachen bij de andere vrouwen als ze een leuke move deden maar als ze zelf grappig deed, lachte Sanne niet. Dit wilde Jessie bespreken met Sanne, dus vraagt ze waarom Sanne afstandelijk is. Sanne legt uit dat ze zo haar ups and downs heeft. Het ene moment gaat het goed en het andere moment niet. Soms doe ik gewoon een half uur alsof alles goed gaat voegt ze eraan toe. Jessie accepteert haar uitleg niet en geeft aan dat ze sowieso weinig praat met haar sinds ze de brief van haar vader heeft gelezen. Bovendien weet Jessie dat de boodschap in de brief was om zo min mogelijk te zitten bij bewoners die ze niet mag. Ik ga bij de mensen zitten waar ik een goede klik mee heb legt Sanne verder uit. Dit pikt Jessie niet. Dus dan zeg je letterlijk… Nou… Dan weet ik mijn plek gaat ze verder. Maar het is niet om jou weerlegt Sanne. We zien elkaar bijna niet reageert Jessie bedroeft. De twee komen er maar niet uit, totdat Sanne uitlegt dat het komt door John, Mike en Jeffry. Ze wil niet met de drie mannelijke mede bewoners zitten en Jessie zit daar toevallig vaak bij. Maar ik zit niet alleen maar daar probeert Jessie nog. Alsjeblieft smeekt Sanne op haar beurt. Het is niet persoonlijk. Ik ben mezelf verloren en ik moet mezelf ook weer oprapen benadrukt ze. De twee splitsen vervolgens hun wegen. Komt het nog goed tussen de twee?