Merel heeft een aantal dagen geleden het verdrietige nieuws gekregen dat haar hondje is overleden. Gerrit begrijpt hoe moeilijk dit voor haar moet zijn en besluit haar daarom een hart onder de riem te steken. Het is even k*t, maar het hoort bij het leven zegt hij. En vertelt verder dat hij ook bang is om een dierbare te verliezen terwijl hij in de mini samenleving zit. De kans is altijd aanwezig, maar daar heb je voor gekozen gaat hij verder. Uiteindelijk geven de bewoners elkaar een dikke knuffel. Zal dit betekenen dat Gerrit en Merel langzaam een betere band met elkaar opbouwen?