Gerrit en Mylène lopen over het terrein wanneer de nieuwkomer over haar komst begint. Wat vind jij er eigenlijk van dat ik hier ben? De mannelijke bewoner lijkt eerst de vraag te ontwijken, maar als het tweetal in het Limburgse huisje zit, begint hij te praten. Ik vind het wennen, geeft hij toe. Ik vind het leuk om je weer te zien, maar vind het tegelijkertijd shocking. De mannelijke bewoner legt uit dat hij al acht maanden in de mini samenleving zit en hij zijn plekje heeft moeten vinden. Dat heb ik gedaan met allemaal mensen die ik niet ken, wat ik fijn vond. Maar nu er een bekende bij is gekomen, voelt het toch anders. Volgens de mannelijke bewoner kan het twee kanten opgaan. Of het versterkt onze band of het maakt het helemaal kapot. Gerrit geeft toe dat hij het heel jammer zou vinden als het vernietigd zou worden, maar hij er heel bang voor is dat het die kant op gaat. Maar we zullen zien hoe het allemaal loopt. Mylène knikt en voegt toe dat de tijd het zal leren.

Even later vraagt Gerrit hoe het met Mylène gaat. Lastig, geeft de vrouwelijke bewoonster toe. Ze legt uit dat er weinig acceptatie is van de vrouwen in de mini samenleving. Ik word nergens in meegenomen. Men gooit het op jaloezie, maar dat begrijp ik niet helemaal. De mannelijke bewoner knikt en legt uit dat ze ook wel ‘one of the guys’ is. Hoe meer jij met de mannen van Utopia 2 omgaat, hoe minder de vrouwen naar je toe zullen trekken. Ga eens een dagje alleen met de vrouwen om. Mylène ziet wel iets in dit advies.
Wanneer het gesprek is afgelopen, geven de ex-geliefden elkaar een lange knuffel en wandelen naar het terrein. Als het om relaties gaat, ben ik een gevoelige jongen, zegt Gerrit. Ik zal altijd een zwak voor je blijven houden. Dat heb ik voor al mijn exen. Mylène knikt. Welterusten Ger. Hoe zal dit verder gaan?