Shelley en Jorge zitten op een bankje op het Utopia 2 terrein wanneer de afgelopen stemmingen ter sprake komen. Zoals je weet, zit de kans er groot in dat je aankomende maandag naar huis gaat zegt Jorge. Shelley knikt en ze legt uit dat ze dat niet leuk vindt. De kans is er, maar groot… reageert ze. Jorge is het met haar eens maar hij wil haar toch nog even spreken. Je zit immers wel op de bank, dus er is wel een kans gaat hij verder. Shelley legt uit dat ze het onterecht vindt dat ze genomineerd is en zegt dat ze er altijd voor Jens is geweest. Hij had me één stem moeten geven of een waarschuwing maar ik kan er nu niets meer aan veranderen gaat ze verder.

Wat later begint Jorge over het feit dat hij toch iemand eruit zal moeten sturen, mocht hij blijven. Sinds gisteren heb je me een aantal keer genegeerd voor mijn gevoel zegt hij. Onder de memory hebben we bijvoorbeeld ook niet veel gepraat. Shelley knikt, maar laat weten dat ze op dat moment helemaal in het spel zat. Jorge vertelt op zijn beurt weer dat hij het jammer vindt dat ze elkaar weinig hebben gesproken. We hebben in het begin een goed gesprek gehad, waarna ons contact al snel is verwaterd legt de potentiële bewoner uit. Je hebt tijd genoeg om een praatje met met me te maken benadrukt hij. Shelley begrijpt wat hij bedoelt maar ze kan geen concrete reden noemen voor haar gedrag. Jorge legt uit dat in het geval hij mag blijven, hij toch iemand naar huis moet sturen. Dat is Utopia life reageert Shelley. We gaan het zien. Hoe zal dit aflopen?