Jens en Dylan zien post voor Hiske liggen en ze geven het aan haar. Hiske gaat vervolgens buiten zitten en zondert zich af van de groep om haar brieven rustig te gaan lezen. Ze leest als eerste de brief van haar moeder, die zij enorm mist. Al snel beginnen de eerste tranen over haar wangen te rollen. Wat later staat Hiske op en ze loopt weg. Jessie ziet haar vanuit het atelier en loopt naar haar toe. Hij vraagt of alles goed gaat. De andere bewoners die in het atelier aanwezig zijn lopen ook naar haar toe. Hiske laat weten dat iedereen zich thuis redt en dat het goed gaat. Ze vindt het wel confronterend om te lezen. Er is zoveel gebeurt, dat is echt niet normaal gaat Hiske verder. Ze is blij met haar post en het lijkt erop dat ze dit allemaal even moet verwerken.