Tijd om weer eens iets over Utopia te schrijven. We zijn wat later dan normaal maar beginnen met het belangrijkste nieuws van vandaag. Wie van de genomineerden moet Utopia verlaten? Karin roept de groep bijeen om het hen te vertellen.

Karin neemt het woord zodra iedereen er klaar voor is. We zijn vandaag bij elkaar om te beslissen wie er naar huis gaat. Ik heb iedereen leren kennen. Cees, ik vind dat jij moet blijven. Dan kunnen we samen nog een beetje stoeien. De bewoners lachen. Stoeien? Hoe bedoel je! roept Cees. Maar Karin vindt het fijn dat iemand ze een leeftijdsgenoot heeft. Verder laat Karin weten dat Jessie ook mag blijven. Je kan mij helpen voegt ze eraan toe. Bronno jij gaat naar huis ondanks dat ik je een ontzettend sympathieke man vindt. Meer heb ik eigenlijk niet te zeggen. Bronno vindt het erg jammer dat hij weg moet. Hij heeft een brief geschreven maar weet niet of hij die voor moet lezen of laten voorlezen. Ik hoop duidelijkheid te kunnen geven en ik ben blij dat ik naar huis kan zegt hij met een trillende stem. Maar dat is niet omdat ik jullie niet mag. Ik heb altijd heel veel meningen, maar heel bijzonder dat ik jullie allemaal mag. Ik weet dat jullie meer van mij wilde zien maar ik heb ook heel erg veel geleerd. De koek is op volgens Bronno. Wel is hij blij dat er gisteren een soort afscheidsfeest gevierd is (verslag komt nog). Ik heb het als briljant ervaren voegt hij eraan toe. Verder vind ik het heel spijtig dat ik jou niet eerder heb mogen ontmoeten en je bent hier al honder procent thuis. Ik ben jaloers op je, zegt hij tegen Karin. Bronno vertelt dat hij de rust op gaat zoeken. Ik rij naar Zuid-Frankrijk en ga daar van de stilte genieten. De bewoners lachen en Cees wil ook nog iets zeggen. Er is iets aparts neergezet door onze Bronno begint hij. Kijk maar naar buiten! En daar wil je nu een speelhuisje van maken en ook tijdens de bouw en jouw bemoeienis zijn er dingen veranderd. Er is een invalidentoilet, net als een helling om te kunnen douchen! Ik neem ook geen afscheid, want we gaan absoluut een keertje varen! We zijn naar elkaar toe gegroeid. We willen jou bedanken voor je aanwezigheid benadrukt hij. Je hebt wat neergezet en ik denk dat je daar heel trots op mag zijn. Een luid applaus van de bewoners volgt. Daarna is het echt tijd om de spullen te pakken en te vertrekken. Jessie, Cemal en Karin helpen Bronno een handje. De foto’s en papieren kunnen er af aldus Bronno. Het zit Bronno een beetje hoog en hij kan zijn tranen niet zo goed bedwingen. Ik zal en ik moet…Hij pakt zijn prothese, ondanks de vreselijke pijn in zijn rug. Ik ga op beide benen naar buiten. Het avontuur van Bronno is vandaag ten einde gekomen. Hij gaat met beide benen de buitenwereld in, einde Utopia avontuur!